Vandaag is het een mooie zonnige zondagmorgen maar wel fris. Na de knotsgekke Formule 1 race te hebben gekeken, besluit ik een wandeling te maken. Aan de overkant loopt een man richting de bushalte. Hij roept naar mij ”do you know what time it is?” en wijst op zijn denkbeeldige horloge.
Ik schud van nee. Mijn telefoon zit in mijn jaszak dus ik kan niet even snel kijken. Dan bedenk ik mij, zou hij nou grapje hebben gemaakt? Maar nee. Ik denk dat hij zo snel niet eens heeft gezien dat ik geen armen heb… Hij is blijkbaar een van de weinige mensen die geen smartphone op zak heeft of dat deze leeg is natuurlijk. Het kan allemaal.