Ik heb in mijn leven al heel wat kilometers met de trein gereisd. Op zich wel logisch want dit is voor mij de enige manier om zelfstandig grote afstanden af te leggen. Naast de beperking van de hoeveelheid bagage moest ik ook altijd rekening houden met de toiletgang. Ondanks dat ik altijd zorg dat ik ver van te voren niets meer heb gedronken, kom ik toch wel eens op de bestemming aan met hoge nood. Je kunt je voorstellen dat een vertraging daarbij natuurlijk voor nog grotere problemen kan zorgen.
Afgelopen weekend was ik onderweg naar huis. Ruim voor Zwolle liep de druk toch alweer behoorlijk op. Aangezien ik mijn mobiele aankleedhulpmiddel dit weekend elders nodig had en deze dus bij me had, besloot ik om toch maar eens te kijken of het ook in de trein zou lukken.
Zou het lukken, zou de zuinap op de wand blijven zitten. Zou ik in de schommelende trein kunnen blijven staan en mijn broek kunnen losmaken en weer dicht? Gelukkig zag het toilet redelijk netjes uit en bleef het hulpmiddel op de wand zitten. Naast de enorme opluchting om de boodschap kwijt te zijn, was dit voor mij ook een geweldige overwinning dat dit dus blijkbaar toch kan. Maar, natuurlijk alleen al het echt moet…